Βίος και πολιτεία του Τζίμη, του πρώτου Έλληνα δερματοστίκτη



















Είμαι νησιώτης, Μυτιληνιός. Γεννήθηκα ή το 1933 ή το 1935. Δεν είμαι και σίγουρος. Η μάνα μου λέει ’το 33, αλλά τα χαρτιά λένε το ’35. Κάποιο μπέρδεμα με τα πιστοποιητικά θα ’χε γίνει. Όλο έτσι συνέβαινε τότε. Όμορφα ήταν στο νησί, αλλά έφυγα μικρός. Ήμουν παιδί όταν, θυμάμαι, με είδε ένας εκεί που με είχαν πάρει μαζί στο κυνήγι και του φάνηκα σκληρό και δυνατό αγόρι. Μου είπε να με πάρει στα καράβια. Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Πήγα. Μικρός ήμουνα, δεν θυμάμαι πόσο. Όλο τον κόσμο γύρισα. Όταν πήγα στην Αμερική τρελάθηκα. Πήδηξα από το καράβι κι έμεινα λαθραίος όταν δέσαμε στον Καναδά. Πήγα στο Τορόντο, έζησα εκεί κι έμαθα τη δουλειά δίπλα σε ανθρώπους που τους αγάπησα και με βοήθησαν.





<<Όταν δούλευα ταξί είχα πάρει έναν ναύτη να τον κατεβάσω Πειραιά και με ρώτησε πού έκαναν τατουάζ στην Αθήνα. Του είπα «πουθενά, θα σ' το κάνω εγώ». Δεν υπήρχε κανένας τότε να κάνει τέτοια πράγματα. Πού να τα ξέρουν; >>

Εγώ ζωγράφιζα καλά. Όταν ήμουν στα καράβια, αφού τελειώναμε τη δουλειά, πήγαινα με την μπουκάλα το ουίσκι και άραζα. Είχα μαζί χαρτί και μολύβι, έπινα και σχεδίαζα. Διαβόλους, τριβόλους και ό,τι έβλεπα στα ταξίδια μου. Στο Τορόντο δούλευα οικοδόμος και κάτω από το δώμα που έμενα ήταν ένα τατουατζίδικο. Μπήκα να δω κι εγώ τι ήταν εκεί μέσα. Τους γνώρισα, με γνώρισαν και κατέβαινα κι έπινα κάνα καφεδάκι με τον Μπίλι που το είχε. Μέσα είχε άλλους τέσσερις που δούλευαν γι’ αυτόν. Μια μέρα, ενώ έπινα καφέ, ο ένας πάλευε να σχεδιάσει ένα δελφινάκι. Το ’κανε μια, το ’κανε δυο, δεν του ’βγαινε. Του λέω «άσε να σ’ το φτιάξω εγώ». Πήρα το χαρτί και τσάκα-τσάκα το σχεδίασα. Το βλέπει ο Μπίλι, παθαίνει πλάκα και με πήρε εκεί να μάθω. Καλός άνθρωπός, ξηγημένος. 


Διαβάστε περισσότερα στο http://www.lifo.gr/team/gnomes/46371 













Share on Google Plus

About Unknown

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.

0 comments :

Post a Comment

0


















Είμαι νησιώτης, Μυτιληνιός. Γεννήθηκα ή το 1933 ή το 1935. Δεν είμαι και σίγουρος. Η μάνα μου λέει ’το 33, αλλά τα χαρτιά λένε το ’35. Κάποιο μπέρδεμα με τα πιστοποιητικά θα ’χε γίνει. Όλο έτσι συνέβαινε τότε. Όμορφα ήταν στο νησί, αλλά έφυγα μικρός. Ήμουν παιδί όταν, θυμάμαι, με είδε ένας εκεί που με είχαν πάρει μαζί στο κυνήγι και του φάνηκα σκληρό και δυνατό αγόρι. Μου είπε να με πάρει στα καράβια. Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Πήγα. Μικρός ήμουνα, δεν θυμάμαι πόσο. Όλο τον κόσμο γύρισα. Όταν πήγα στην Αμερική τρελάθηκα. Πήδηξα από το καράβι κι έμεινα λαθραίος όταν δέσαμε στον Καναδά. Πήγα στο Τορόντο, έζησα εκεί κι έμαθα τη δουλειά δίπλα σε ανθρώπους που τους αγάπησα και με βοήθησαν.





<<Όταν δούλευα ταξί είχα πάρει έναν ναύτη να τον κατεβάσω Πειραιά και με ρώτησε πού έκαναν τατουάζ στην Αθήνα. Του είπα «πουθενά, θα σ' το κάνω εγώ». Δεν υπήρχε κανένας τότε να κάνει τέτοια πράγματα. Πού να τα ξέρουν; >>

Εγώ ζωγράφιζα καλά. Όταν ήμουν στα καράβια, αφού τελειώναμε τη δουλειά, πήγαινα με την μπουκάλα το ουίσκι και άραζα. Είχα μαζί χαρτί και μολύβι, έπινα και σχεδίαζα. Διαβόλους, τριβόλους και ό,τι έβλεπα στα ταξίδια μου. Στο Τορόντο δούλευα οικοδόμος και κάτω από το δώμα που έμενα ήταν ένα τατουατζίδικο. Μπήκα να δω κι εγώ τι ήταν εκεί μέσα. Τους γνώρισα, με γνώρισαν και κατέβαινα κι έπινα κάνα καφεδάκι με τον Μπίλι που το είχε. Μέσα είχε άλλους τέσσερις που δούλευαν γι’ αυτόν. Μια μέρα, ενώ έπινα καφέ, ο ένας πάλευε να σχεδιάσει ένα δελφινάκι. Το ’κανε μια, το ’κανε δυο, δεν του ’βγαινε. Του λέω «άσε να σ’ το φτιάξω εγώ». Πήρα το χαρτί και τσάκα-τσάκα το σχεδίασα. Το βλέπει ο Μπίλι, παθαίνει πλάκα και με πήρε εκεί να μάθω. Καλός άνθρωπός, ξηγημένος. 


Διαβάστε περισσότερα στο http://www.lifo.gr/team/gnomes/46371 













Post a Comment

Dear readers, after reading the Content please ask for advice and to provide constructive feedback Please Write Relevant Comment with Polite Language.Your comments inspired me to continue blogging. Your opinion much more valuable to me. Thank you.